Je meent het! In Schulen nog wel!

 

Uw mening is voor ons van belang en daarom zoeken we na afloop van iedere wandeling iemand waarvan we denken dat hij of zij ons duidelijk kan maken waarom hij of zij (weer) van de partij is. 

Ik heb het altijd over ‘wij Limburgers’, maar vorige keer was een wandelaarster uit Vlaams-Brabant aan de beurt en dit keer toch wel iemand uit de Antwerpse Kempen. We zien het nochtans niet op hun gezicht dat ze van ‘over de grens’ komen. Zolang ik niet beter weet, noem ik dit puur toeval. We zijn natuurlijk wel blij met de groeiende interesse.

 

Onze geïnterviewde van de wandeling in Schulen heet Cecile. Ik heb bij haar niet moeten aandringen om te antwoorden op mijn ondertussen stereotiepe vragen.

 

Cecile, waarom het je gekozen voor deze wandeling?

Ik probeer zoveel mogelijk wandelingen mee te doen. Maar op de woensdagen moet ik van alles regelen om te kunnen deelnemen. Als dat lukt, ben ik er zeker bij.

 

Je hebt dus al meermaals meegedaan. Wanneer was je voor de eerste keer bij?

Vorig jaar was ik toch bij de meeste wandelingen erbij. Welke precies de eerste was, kan ik niet meer zeggen.

 

Waar, wanneer en hoe heb je voor het eerst gehoord van SamanaWIL?

Ik was al een paar keer mee op pelgrimstocht met Adrien naar Compostella. Hij heeft me laten kennismaken met SamanaWIL. 

 

Hoe kan SamanaWIL mogelijke kandidaten overtuigen om deel te nemen?

Mond-aan-mondreclame werkt het beste en dus moet je zorgen dat zoveel mogelijk mensen over je praten. 

 

Ken je de SamanaWIL Facebookgroep? De blog? De flyer?

Ik denk dat ik nog niet veel over het hoofd gezien heb van al die dingen. Leuk om lezen, soms met een kwinkslag, altijd heel informatief. 

En de wandelingen zelf? Wil je ze langer, korte of zijn ze juist goed?

Zolang het niet te veel bergop en bergaf, te warm, te koud of te nat is, is de afstand perfect. Een wandeling als deze is prima tot zes kilometer. In normale omstandigheden kan iedereen dat aan. Door de warmte was vijf kilometer nu echter al meer dan genoeg voor sommigen. 

 

Wil je ze méér dan éénmaal per maand of minder of juist goed?

Voor mij mag je alle weken gaan wandelen, maar als ik zo de anderen hoor, is het prima zoals het nu is. Eénmaal per maand! Alleen zit die woensdag niet lekker voor mij. Daardoor ga ik al eens een wandeling moeten overslaan.

 

Heb je liefst bewoond gebied, bossen, waterlopen, heuvels, akkers, boomgaarden, … ?

Er zou toch één of twee keer per jaar een Limburgse gemeente mogen inzitten. Zo ben ik nog nooit in Maaseik geweest, om maar één gemeente te noemen, en uit mezelf komt het er niet van om daar naartoe te gaan. Volgens mij zijn er nog wel meer deelnemers die hiermee akkoord zouden gaan.

 

OK, bedankt Cecile, dat hebben we genoteerd. Onze planning is echter al af tot december 2024! Misschien is volgende maand de wandeling in het Molenvijverpark in Genk al enigszins in de richting van je aanbeveling. Het centrum is dichtbij. Noteer dan 12 juli in je agenda. 

Final Call Augustus

SamanaWIL is een lokaal Limburgs zijprojectje van Samana vzw met dezelfde doelstellingen en hetzelfde doelpubliek. We hebben de reisbrochure van Samana vzw opengeslagen en zijn dolenthousiast geworden van het aanbod. Iedere regio en Nationaal organiseren om de beurt een aantal vakanties. Per maand stellen we enkele nakende bestemmingen in de kijker met in de eerste plaats de groepsreizen georganiseerd door Samana afdeling Limburg.  Maar er is véél meer. Als je het volledige aanbod wil kennen, klik dan op deze link: https://mijn.samana.be/#/travels  En als je alsnog wil meegaan, dan is dit de ‘Final Call’. 

Augustus 2023 wordt vrouwenmaand, maar dat kon Samana vorig jaar nog niet weten toen ze het reisaanbod opstelden. In augustus kan je met Samana Limburg naar Pukkelpop in Hasselt, een thuismatch dus, en daar zijn enkele opvallende supersterren als “top of the bill” aangekondigd: Angèle, Florence and the Machine en Billie Eilish. Valt het je op dat het allemaal vrouwen zijn? De mannen mogen alleen nog maar het voorprogramma spelen, lijkt het wel. Pukkelpop wordt dus een editie om naar te luisteren én naar te kijken. 

Van 17 tot 21 augustus kan je met Samana terecht op de wei in Kiewit.

 

Als Pukkelpopmuziek je niks zegt en kijken ook al niet niet je ding is, had je misschien met mij meegekund naar Neuerburg in de Eifel. Samana Vlaams-Brabant organiseert daar een reis  voor … blinden en slechtzienden. Als je dat eerder ziet zitten, mail of bel je dus best naar Samana Vlaams Brabant, maar bijna zeker ben je nu te laat. 

Zij hebben deze vakantie geërfd van Samana Nationaal wat betekent dat je er deelnemers van over heel Vlaanderen mag verwachten.  Die reis gaat door in samenwerking met VeBeS Licht en Liefde vzw (Vereniging voor Blinden en Slechtzienden). Vlaams-Brabant had me gevraagd als vakantieverantwoordelijke maar Vebes ziet het enigszins anders en wil zelf de regie in handen houden omdat ze de ervaring hebben met die doelgroep en een beroep doen op hun vaste deelnemersbasis. Ik ben dus voor deze vakantie gewoon vrijwilliger, maar mag mee als ervaringsdeskundige voor de wandelingen. 

Bitburg 

  

De reis gaat door van 19 tot 26 augustus. Voor één keer heeft het niet veel zin om op voorhand te vertellen wat er allemaal te zien is. We gaan uiteraard naar Trier, omdat je daar de Romeinse aanwezigheid nog kunt ruiken; we bezoeken ook de bierbrouwerij van Bitburg waar je vanzelfsprekend het plaatselijke product kunt proeven en we gaan zeker nog enkele wandelingen maken in het Eifelgebied waar je de wind door je haren voelt waaien. 

Zei ik niet in mijn inleiding dat augustus vrouwenmaand was? Het is echt niet met opzet gedaan, want we waren totaal onschuldig toen we vorige november het wandelprogramma van SamanaWIL 2023 opstelden.  Op 16 augustus gaan win Lommel wandelen in … het Kattenbos! Ik zeg nu wel ‘We gaan wandelen’, maar ik ben niet meer zeker of leden van mijn gender welkom  zijn in dat bos; of moet ik dat ‘biologische sekse’ noemen? Een man twijfelt tegenwoordig aan alles.  Ik zal het ruim op tijd aan wandelorganisator Valère voor Noord-Limburg vragen en jullie laten weten. 

Goeie vooruitzichten, dacht ik zo! Jij kijkt er toch ook al naar uit, of niet?

 

Als je meer info wil of wil weten of er nog plaats is In Neuerburg of Lommel, zal je best bellen of mailen. 

Op reis: vlaamsbrabant@samana.be

Op wandel: Samanawil2022@telenet.be

En dan vraag ik nu nog even je aandacht voor een heel speciale reis in oktober: de Camino de Santiago de Compostella. Als SamanaWIL iets is waar je net zoals wij enthousiast van wordt, dan moet je zeker de Camino eens overwegen. In de Samana-brochure staat een verkeerde tekst. En op de website moet je al even zoeken om het te vinden. Daarom deze extra paragraaf: 

 https://mijn.samana.be/#/travels/details/2456 . 

Er zijn recentelijk weer enkele” kandidaat-pelgrims” door de selecties geraakt. Het zal nu wel bijna compleet zijn. Maar je kan altijd proberen en anders is het voor volgend jaar.

De volgende ‘Final call’ verschijnt op deze blog op 30 juli.

 

Hoe was 't in Schulen?

De hittegolf was het hoofdonderwerp van de gesprekken en daaruit volgend de ongerustheid over het parkoers. Ging het niet te veel bergop? Was er genoeg schaduw onderweg? Was er mogelijkheid om ergens iets te drinken? Hoe we het er van afbrachten, lees je in wat volgt. 

De parking aan de kerk in Schulen stond al behoorlijk vol om 13u30. Toch vond iedereen nog wel een plaatsje en dat zelfs grotendeels in de schaduw. Dat deze parking sinds het begin van de maand een blauwe zone geworden was, was eerst gevreesd maar uiteindelijk een voordeel. Geregeld reed er iemand weg en zo kon iedereen zijn plaatsje vinden. 

Wandelorganisator Adriën had het druk met het noteren van de aanwezigheden en met het afstempelen van de getrouwheidskaarten. Opvallend was dat er méér dan verwacht kandidaten opdoken die nog geen kaart hadden.  We hadden maar net genoeg lege exemplaren voorzien. Zo zien we het graag. Van de andere kant waren er ook meer dan gewoonlijk afwezigen die zich nochtans op voorhand hadden aangemeld. De hitte kan daarin een grote rol gespeeld hebben, wat helemaal begrijpelijk is. Het publiek dat we aanspreken moet al bijzonder gemotiveerd zijn om met dertig graden te gaan wandelen in de vrije natuur. 

Het was net over tweeën toen Adriën klaar was met zijn administratie en we op pad konden gaan. De groep bestond uiteindelijk uit 24 deelnemers, wat we vroeger een geweldig succes zouden genoemd hebben, maar wat ondertussen de norm geworden is. We zijn dus heel tevreden met de opkomst. 

Al van in de start leidde Adriën ons zo snel mogelijk weg van het drukkere doorgaand verkeer, langs de oude Sint-Janstoren wat een ommetje van driehonderd meter betekende. We zouden daardoor iets boven de vijf kilometer in totaal uitkomen. Wandelorganisator voor Noord-Limburg Valère was fotograaf van dienst, omdat mijn GSM het de dag voordien begeven had. Alle foto’s zijn van hem. Eéntje daarvan haalde ’s avonds, pronkend in het "nieuwe-stijl"-kleurenpalet van VRT1, het weerbericht van Jacotte. En dat is niet de eerste keer; Valère doet het weer.

 

Ik had voorspeld dat we voornamelijk paarden, koeien en vogels te zien zouden krijgen. Die waren er wel, maar de meeste dieren zochten beschutting in de schaduw op dat ogenblik van de dag. Ze hebben zich zeker afgevraagd wat dat pelotonnetje daar op dat ogenblik kwam zoeken in hun biotoop. Wel waren er die andere dapperen die niet tegen te houden zijn door een paar zonnestralen: de fietsers. Normaal toch als je noodgedwongen over verkeersarme fietspaden loopt. Onverharde wegen zijn nu eenmaal niet geëigend voor het publiek dat wij beogen. 

De vierhonderd meter langs de grote baan in Herk-de-Stad werden zo snel mogelijk afgehaspeld, omdat daar geen schaduw was en het niet meteen de aangenaamste strook was. Gelukkig was er een gescheiden fietspad naast de hoofdweg en moesten we nooit oversteken. 

Enkele stops in de schaduw zijn trouwens nodig geweest om het voor iedereen aangenaam te houden. Zo waren we toch nog redelijk goed op tijd om onze parkeerschijf een paar uurtjes verder te draaien en iets te gaan drinken in ’t Krievelkuut, recht tegenover de kerk. Het terras was blijkbaar gereserveerd en dus werden we verwezen naar binnen waar de tafels mooie naast mekaar geschoven waren, zodat we allemaal samen konden zitten en toch de zon vermeden. Dat had buiten niet gekund en was daarom niet zo een verkeerde oplossing. 

Het ondertussen ingeburgerde interview met een deelneemster is afgenomen en mag je verwachten op 28 juni. 

Er werd druk geïnformeerd naar de volgende wandeldatum en bekeken wie wel of niet kon komen naar Genk op 12 juli.  Dan zijn we in het Molenvijverpark. Noteer het alvast in je agenda en meld ons goed op tijd dat je aanwezig zal zijn als je dat nog niet gedaan hebt. 

De volgende blogpost is een 'Final Call', nu eens niet op zondag maar uitzonderlijk op  woensdag 21 juni.

Van blauw naar groen en terug in Schulen

Gaan we nu wandelen in Herk-de-Stad of in Schulen?  De Herkenaars zullen zeggen: In Herk natuurlijk, Schulen is immers een deel van Herk-de-Stad. Anderzijds, Schulenaars die dit parkoers zien, zijn overtuigd dat dit Schulen is en niks anders. Een beetje in de war? Wacht! Er komt nog meer!

Langs Herk -de-Stad stroomt de rivier de Herk, maar ver komt die niet meer. Drie kilometer verderop verdwijnt die voor heel even in de Gete en dat over ongeveer 200 meter; want dan is die alweer uitgemond in de Demer. En tussenin ligt ergens het 2,5 km lange Schulensmeer.  

 

Na deze les geografie die iedereen in totale verwarring achterlaat, de realiteit. Vergeet al het vorige. We verzamelen op de parking van de Sint-Jan Baptistkerk langs de Kiezelweg in Schulen. Duidelijker kan ik niet zijn. Sinds 1 juni is dat hier een blauwe zone.  Een parkeerschijf is vereist wat betekent dat we binnen twee uur moeten rond zijn met onze wandeling. Dat zou geen probleem mogen opleveren. Het is alles tesamen nog net geen vijf kilometer. Er zijn aparte parkings voor de rolstoelrijders en er is zelfs een laadpaal voor een elektrische wagen. 

 

Van de ‘blauwe’ parking duiken we na een kort ommetje door de rustigere straten van Schulen de pure natuur in waar het nog rustiger wordt en groen de hoofdkleur is. 

Bomen, weiden, hagen, sloten, en voor de rest enkele paarden, koeien, … schapen misschien … en vogels uiteraard. Vermits dit grotendeels overstromingsgebied is, mag hier niet gebouwd worden voor bewoning en is er dus weinig tot geen verkeer … tot we voor heel even op de drukke Diestersteenweg komen in Herk.

 

Vierhonderd meter volgen we een gescheiden fietspad langsheen de N2 zonder te moeten oversteken, om dan weer te verdwijnen in het stroomgebied van al de watertjes die ik hierboven vernoemd heb. Het Schulensmeer is niet erg ver, maar omdat we onverharde paden zo veel mogelijk vermijden en de afstand te groot zou worden van hieruit, is dat voor een andere keer.

Als we de oude Sint-Janstoren zien, zit de wandeling erop. De auto staat 150 meter naar rechts en nadat we onze parkeerschijf doorgedraaid hebben in de wagen, gaan we aan de overkant naar Brasserie ’t Krievelkuut.

Wie dorst heeft of gewoon zin om na te praten, komt - of ‘rolt’ - mee naar het terras. In juni zou dat wel eens iedereen kunnen zijn. Er zijn geen drempels of andere obstakels en we moeten zelfs niet door de brasserie om er te geraken.  Er wordt gebabbeld, iets gedronken en plannen gemaakt voor de volgende wandeling op 12 juli in het Molenvijverpark van Genk. 

Vergeet je parkeerschijf en je getrouwheidskaart niet... .. en een petje tegen de zon. Wij hebben onze stempel mee.

 

Tot woensdag.