Hoe was 't in Schulen?

De hittegolf was het hoofdonderwerp van de gesprekken en daaruit volgend de ongerustheid over het parkoers. Ging het niet te veel bergop? Was er genoeg schaduw onderweg? Was er mogelijkheid om ergens iets te drinken? Hoe we het er van afbrachten, lees je in wat volgt. 

De parking aan de kerk in Schulen stond al behoorlijk vol om 13u30. Toch vond iedereen nog wel een plaatsje en dat zelfs grotendeels in de schaduw. Dat deze parking sinds het begin van de maand een blauwe zone geworden was, was eerst gevreesd maar uiteindelijk een voordeel. Geregeld reed er iemand weg en zo kon iedereen zijn plaatsje vinden. 

Wandelorganisator Adriën had het druk met het noteren van de aanwezigheden en met het afstempelen van de getrouwheidskaarten. Opvallend was dat er méér dan verwacht kandidaten opdoken die nog geen kaart hadden.  We hadden maar net genoeg lege exemplaren voorzien. Zo zien we het graag. Van de andere kant waren er ook meer dan gewoonlijk afwezigen die zich nochtans op voorhand hadden aangemeld. De hitte kan daarin een grote rol gespeeld hebben, wat helemaal begrijpelijk is. Het publiek dat we aanspreken moet al bijzonder gemotiveerd zijn om met dertig graden te gaan wandelen in de vrije natuur. 

Het was net over tweeën toen Adriën klaar was met zijn administratie en we op pad konden gaan. De groep bestond uiteindelijk uit 24 deelnemers, wat we vroeger een geweldig succes zouden genoemd hebben, maar wat ondertussen de norm geworden is. We zijn dus heel tevreden met de opkomst. 

Al van in de start leidde Adriën ons zo snel mogelijk weg van het drukkere doorgaand verkeer, langs de oude Sint-Janstoren wat een ommetje van driehonderd meter betekende. We zouden daardoor iets boven de vijf kilometer in totaal uitkomen. Wandelorganisator voor Noord-Limburg Valère was fotograaf van dienst, omdat mijn GSM het de dag voordien begeven had. Alle foto’s zijn van hem. Eéntje daarvan haalde ’s avonds, pronkend in het "nieuwe-stijl"-kleurenpalet van VRT1, het weerbericht van Jacotte. En dat is niet de eerste keer; Valère doet het weer.

 

Ik had voorspeld dat we voornamelijk paarden, koeien en vogels te zien zouden krijgen. Die waren er wel, maar de meeste dieren zochten beschutting in de schaduw op dat ogenblik van de dag. Ze hebben zich zeker afgevraagd wat dat pelotonnetje daar op dat ogenblik kwam zoeken in hun biotoop. Wel waren er die andere dapperen die niet tegen te houden zijn door een paar zonnestralen: de fietsers. Normaal toch als je noodgedwongen over verkeersarme fietspaden loopt. Onverharde wegen zijn nu eenmaal niet geëigend voor het publiek dat wij beogen. 

De vierhonderd meter langs de grote baan in Herk-de-Stad werden zo snel mogelijk afgehaspeld, omdat daar geen schaduw was en het niet meteen de aangenaamste strook was. Gelukkig was er een gescheiden fietspad naast de hoofdweg en moesten we nooit oversteken. 

Enkele stops in de schaduw zijn trouwens nodig geweest om het voor iedereen aangenaam te houden. Zo waren we toch nog redelijk goed op tijd om onze parkeerschijf een paar uurtjes verder te draaien en iets te gaan drinken in ’t Krievelkuut, recht tegenover de kerk. Het terras was blijkbaar gereserveerd en dus werden we verwezen naar binnen waar de tafels mooie naast mekaar geschoven waren, zodat we allemaal samen konden zitten en toch de zon vermeden. Dat had buiten niet gekund en was daarom niet zo een verkeerde oplossing. 

Het ondertussen ingeburgerde interview met een deelneemster is afgenomen en mag je verwachten op 28 juni. 

Er werd druk geïnformeerd naar de volgende wandeldatum en bekeken wie wel of niet kon komen naar Genk op 12 juli.  Dan zijn we in het Molenvijverpark. Noteer het alvast in je agenda en meld ons goed op tijd dat je aanwezig zal zijn als je dat nog niet gedaan hebt. 

De volgende blogpost is een 'Final Call', nu eens niet op zondag maar uitzonderlijk op  woensdag 21 juni.