Catastrofe in de maak op woensdag 17 april jongstleden! Bij het optrekken van de rolluiken ’s morgens was het zes graden Celsius, pletsende regen, een gure noordenwind en een voorspelling dat het een hele dag zou duren met in de namiddag hagelbuien als toetje. Dat was wat we op de radio te horen kregen tijdens het ontbijt. Geen goede vooruitzichten voor de wandeling van SamanaWIL in Wilderen.
Maar het annuleren via Facebook was zeker geen garantie dat we nog iedereen konden bereiken. Het stond echter wel in de sterren geschreven dat er weinig volk zou opdagen. Dus trokken Valère en ik met de moed der wanhoop naar Gasthof De Statie in Wilderen. Om half twee zat de zaak eigenaardig genoeg behoorlijk vol, ten minste binnen, want het terras was helemaal verlaten. Het bleken allemaal gasten te zijn die er kwamen lunchen. Even later trokken ze hun warme jas aan en werd er plaats gemaakt voor de zeldzame fietser of wandelaar die in de namiddag toch zou opdagen. Net voor twee uur zagen we enkele SamanaWIL-habitués binnenvallen en keerden we uit voorzorg het normale tijdschema om: eerst het café en daarna, als de weersomstandigheden het zouden toelaten, de wandeling.
Om kwart over twee was het zo ver. Weliswaar hingen er donkere dreigende wolken boven Haspengouw en het Hageland, maar de regen was gestopt. We konden nog altijd de wandeling inkorten indien nodig en daarom gingen we op pad langs het fietspad dat naar Zoutleeuw leidt. De eerste kilometer verliep met een frisse tegenwind. Dus werd de jas tot boven dichtgeritst en werd het tempo lichtjes opgedreven om warm te krijgen.
Zoals te verwachten bij dit weer was er nauwelijks een tegenligger te voet of op de fiets te bespeuren. Dat is in normale omstandigheden bij de minste zonnestraal al meteen anders. Vandaag niet dus!
Tot onze eigen verbazing bleef de regen uit en éénmaal de bocht genomen rond het St.Odulfuskerkje in Halle-Booienhoven, kregen we de wind in de rug. Terwijl we ieder moment wat neerslag hadden verwacht, gebeurde precies het omgekeerde. Langzaamaan verscheen onze eigen schaduw voor onze voeten.
De zon kwam lichtjes piepen. De aangekondigde veldweg met gaten en putten was, zoals gevreesd, vandaag bedekt met plassen en modder. De meegenomen paraplus dienden deze keer niet voor nattigheid uit de lucht. Ze bleven toe en dienden enkel om te peilen hoe diep de plassen waren. Toch was dit het mooiste stukje qua uitzicht.
Appel- en perenbloesems, koolzaadvelden en zelfs de wijngaarden van wijndomein “Gloire de Duras” zagen er iets kleurrijker uit onder de timide zonnestralen. Ondanks de voorspellingen werd het onwaarschijnlijke bewaarheid.
Zes kilometer na ons vertrek bereikten we opnieuw Gasthof De Statie zonder ook maar één druppel regen op onze hoofden. Omdat we het verdiend hadden en ook wel uit pure gewoonte zijn we nog een tweede keer binnengewandeld in De Statie voor de traditionele “nabespreking”.
Volgende maand zijn we in het noorden van de provincie, namelijk in Hechtel-Eksel voor een wandeling “door de bomen”, één van de toppers van het Limburgs toerisme. Woensdag 15 mei is de datum. Valère gaat het traject nog eens reëvalueren en misschien wel een andere vertrekplaats voorzien. Die verneem je later.
Het zal zeker al een beetje warmer zijn dan tijdens de aprilwandeling en verder kan ik hem alleen maar even droog weer toewensen als wij vandaag gehad hebben. Noord-Limburg zorgt meestal veel gemakkelijker voor geïnteresseerde wandelaars. Hoewel veel Noord-Limburgers hier met de ogen dicht hun weg kennen en met de vingers in de neus “door de bomen” fietsen, denk ik toch dat ze dan weer present zullen zijn om met fierheid hun eigen streek alle eer aan te doen. Ik gok op minstens twintig deelnemers. We zullen het weten op 15 mei om 14u00.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten