Tongeren was de eerste nederzetting van het huidige België die zich stad kon noemen dankzij een Romeins legerkamp op de weg van Boulogne naar Keulen. Dat is misschien wel onbewust de aanleiding geweest om hier van start te gaan met de eerste SamanaWIL-wandeling van het seizoen 2024. We hebben deze blogpost getiteld “De Kevie”, een natuurgebied ten oosten van de stad in het stroomgebied van de Jeker. We hadden het nochtans even goed De Motten kunnen noemen, want bijna de helft van de wandeling gebeurt in het prachtig heringerichte stadspark met deze naam.
Een zijarm van de Jeker is tegenwoordig weer een meerwaarde en goed zichtbaar in het park nadat hij lange tijd verwaarloosd was.
We laten Brasserie Retro Velinx achter ons en gaan noordoostwaarts langs de vijver, het minigolfterrein, de speeltuin en het atletiekstadion richting Moerenpoort.
Op onze weg doorheen het park zien we vanop afstand de prachtig gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwebasiliek die staat te schitteren met het begijnhof op de voorgrond. Die richting is echter niet voor deze keer. Te veel bergop om het seizoen te beginnen. De Moerenpoort is een historisch monument dat vandaag een klein museum bevat.
Wij gaan onder de poort door, steken de ring rond Tongeren over en volgen één van de armen van de Jeker langsheen volkstuintjes tot aan een samenvloeiing, waar het de moeite is om eens achterom te kijken. Als je een camera of een smartphone bij hebt is dit waarschijnlijk het mooiste plaatje dat je vandaag kan maken.
De spoorwegbrug over de Oude Blaarstraat komt in zicht. Daarachter bevindt zich het natuurgebied De Kevie. Hier zijn zelfs de Romeinen niet geweest, want er ligt geen wegverharding. We moeten hopen op droog weer de dagen voordien ofwel stevige schoenen aantrekken die tegen een spatje water kunnen op deze hobbelige weg.
Het is vooral weidegebied met bomen eromheen, een paradijs voor vogelliefhebbers, maar hen zou ik toch aanraden om eens alleen terug te komen, niet met een praatgroep zoals SamanaWIL.
Het stadspark De Motten is groot genoeg om niet langs dezelfde weg terug te moeten. We slingeren rond het atletiekstadion en de visvijver voorbij het boothuis en zijn zo terug aan de parking. Wie wil, kan mee naar Brasserie Retro Velinx om “na te praten”. Voor enkelen van onze trouwe wandelaars is dat in het verleden de reden geweest om te komen, hoewel ze dat niet hardop zullen zeggen.
En denk eraan; We staan er weer met onze stempel, onze gloednieuwe getrouwheidskaart en met wat overblijft van de SamanaWIL-petjes.
Tot woensdag !
Ik kom mee wandelen ! Louis Vermeylen
BeantwoordenVerwijderen