Heb je de titel al eens goed bekeken? De geocachers onder jullie zullen wel herkennen wat dit is.
Het zijn UTM-coördinaten waarmee je op de aardbol tot op een paar meters na kunt terugvinden waar je bent. Iedere vierkante meter is uniek. Probeer het maar eens uit. Je kopieert die getalletjes en plakt ze in de zoekbalk van Google en je klikt op “Google zoeken”. Waar ben je? In de Achelse Kluis!
De Achelse Kluis is niet zomaar een locatie in Limburg; het is het meest noordelijke punt van de provincie. En weet je wat? Op 15 november 2023 om 14u00 staan de wandelaars van SamanaWIL precies daar klaar voor een tochtje van 5,4 kilometer.
Het adres van de vertrekplaats is: Achelse Kluis, Kluizerdijk, Achel
De weg ernaartoe is goed bewegwijzerd. Nochtans, als je van uit het Noorden komt, ben je bijna zeker eerst verkeerd gereden.
Je rijdt door Achel Centrum, dan verder naar Achel Statie en eens voorbij de kerk neem je de derde weg rechts: Achelse Kluis is aangegeven.
Je bent dan op de Kluizerdijk en helemaal op het einde ligt de Kluis.
Na de aardrijkskunde- de geschiedenisles. We beginnen op Wikipedia te lijken.
De Achelse Kluis is en blijft een verrassende confrontatie voor elke bezoeker. De stilte in de weidse vlakte aan de Achelse Kluis, op een strategische ligging aan de landsgrenzen, heeft een ongelofelijke aantrekkingskracht op duizenden toeristen, fietsers en toevallige wandelaars …
Vanaf 1686 is er bijna onophoudend een religieuze beweging actief. Eerst vestigden er zich kluizenaars, die zich toelegden op landbouw. In 1846 stichtten de trappisten van Westmalle er een nieuwe vestiging, die een strenge cisterciënzerregel volgt.
Het klooster legde de nadruk op een contemplatief leven, maar zorgde ook voor een belangrijke landbouw- en veeteeltuitbating. Vandaag vervult de dynamische gemeenschap van de Achelse Kluis een meer sociale functie door de opvang van steeds meer stiltezoekende mensen.
Sinds 1998 wordt er terug een eigen trappistenbier gebrouwen: de bruine of blonde Achels trappist.
In 2023 is de Achelse Kluis verkocht en in handen van een particulier en mag de naam Trappist niet meer gedragen worden voor het bier dat er gebrouwen wordt.
Het spreekt voor zich dat we hier toch een beetje moeten uitkijken….
Na ongeveer 1,5 km verlaten we de grote baan en wandelen richting grens.
Het is een ‘stiltegebied’ midden in de schitterende natuur met links België en rechts Nederland… Hoewel! De stilte kan wel eens verbroken worden door wandelaars, maar ook door fietsers en paarden… of door onszelf.
Op het einde van het pad nemen we een bochtje naar rechts en dan zijn we effectief in Nederland (Leenderbos).
Vanaf de hoofdlaan naar rechts zien we in de verte, zowat op 900 m, de ingang van de Kluis. De ‘Doodendraad’ en de geschilderde grensovergang hebben we nog tegoed.
Als we aan de ingang van de voormalige abdij zijn, loont het de moeite even binnen te stappen in de binnentuin en een kijkje te nemen in het museum met de geschiedenis van de Achelse Kluis.
Maar dan is het tijd voor de nabeschouwing en dat kunnen we doen ofwel op het terras (bij mooi weer) of wel in het cafetaria van de Kluis.
Niet alleen de ‘voormalige’ Trappist is er lekker maar je kan er ook heerlijke hapjes en Limburgse vlaai eten aan democratische prijzen.
Om af te sluiten kan je misschien ook nog een kijkje nemen in de abdijshop waar je de verschillende Belgische Trappistenbieren kan kopen (niet West Vleteren)…
Omdat we niet willen dat je van daaruit noordwaarts naar huis vertrekt, hebben we de UTM-coordinaten opgezocht van onze december-wandeling die van hieruit loodrecht zuidwaarts ligt.
50.965919, 5.413927 Kopieren, plakken en ‘Google zoeken’!
Maar dus eerst de Achelse Kluis. Breng zeker je getrouwheidskaart mee. Als je de vorige blogposts van SamanaWIL gelezen hebt, weet je dat er dit keer iets aan vasthangt voor wie al meerdere stempels heeft.
Tot woensdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten