Je meent het! In Achel nog wel!

Op 15 november laatstleden was SamanaWIL paraat aan de Achelse Kluis voor een wandeling van 5,5 kilometer. Vele bekende gezichten, maar ook nieuwe en dat doet deugd.

Marleen was één van hen en ging akkoord om onze standaard vragenlijst te beantwoorden.

 

Marleen, bedankt dat je ons te woord wil staan.  Waarom heb je gekozen voor deze wandeling?

Ik woon in de buurt en via een plaatselijke afdeling van Samana had ik vernomen dat dit vandaag doorging. Ze moesten niet lang aandringen om me mee te krijgen. 

 

Abdij Achel

Is dit je eerste wandeling met SamanaWIL of was je er in één van de vorige keren ook al bij?

Bij een vorige gelegenheid werd ik ook al eens gevraagd, maar het is er toen niet van gekomen. Ik weet echt niet meer waarom niet. 

 

Hoe kan SamanaWIL mogelijke kandidaten overtuigen om deel te nemen?

Gewoon verder doen! Bij mij was er slechts één manier om SamanaWIL te leren kennen en dat was mond-aan-mond-reclame. De ene vertelt het verder aan de andere en zo krijg je toch steeds weer nieuwe deelnemers.

 

Ken je de Facebookgroep, de blog en de flyer van SamanaWIL?

Op één van de samenkomsten van Samana in Pelt werd er positief gepraat over deze wandelingen in Limburg en daarbij is de folder getoond. Ik heb er toen zelf geen in handen gekregen. Die voor 2024 ligt hier vandaag op tafel en die neem ik alvast mee. Facebook of de blog zijn niet aan mij besteed.

 

En de wandelingen zelf? Wil je ze langer, korter of zijn ze juist goed?

Ik ga ook wel wandelen zonder SamanaWIL, maar dat is anders. Ik heb een tijdje in een rolstoel gezeten en toen kon de wandeling iets langer zijn als ik niet zelf moest duwen. 

De afstand die we hier op beide benen afleggen is nog net goed te doen, maar het hoeft zeker niet méér te zijn.

 

Wil je die wandelingen méér dan éénmaal per maand, of minder, of is dit juist goed?

Ik zou voortaan liefst iedere maand willen deelnemen, maar ik ben afhankelijk van anderen om me ernaartoe te verplaatsen. Als ik al kan deelnemen aan de wandelingen in Noord-Limburg zou ik het als een succes beschouwen. 

 

Heb je liefst bewoond gebied, bossen, waterlopen, heuvels, akkers, boomgaarden, …?

 Wij wonen zelf in een gebied met veel bomen en heidegrond. Zoals nu in de herfst zijn de kleuren prachtig wanneer de zon schijnt. Misschien is het elders ook wel zo, maar mijn eigen streek heeft toch de voorkeur. 

 

Dankjewel, Marleen, 

Probeer toch maar regelmatig de blog te lezen. Bokrijk op 13 december is echt niet zo ver en past helemaal bij jouw voorkeuren. Hopelijk kan je er volgende keer bij zijn.

Hoe was 't in Achel vorige woensdag?

Tot vorige week woensdag 15 november was Achel voor mij een Trappistenbier uit het hoge Noorden van onze provincie, maar de tijden veranderen. De Achelse Kluis is dit jaar verkocht en het bier is nog misschien nog wel even lekker maar in tegenspraak tot wat op het etiket staat, mag het geen Trappist meer genoemd worden. Achel is dan misschien geen abdij meer, maar sinds woensdag voor mij wel een uitstekend wandelgebied voor SamanaWIL.

Op weg ernaartoe wist ik dat het niet meer ver kon zijn, toen er alleen nog maar wagens met een Nederlandse nummerplaat uit de andere richting kwamen. Op het ogenblik dat de twijfel toesloeg of ik toch niet verkeerd gereden was, stond ik plotseling voor de Achelse Kluis, zelfs nog ruim op tijd voor de geplande wandeling van 14u00. 

Een blauwe hemel en een zonneschijn zoals we die al dagenlang niet meer gezien hadden, waren veelbelovend. Prima wandelweertje leek het wel, maar ook dat zou snel veranderen.

 

Negentien deelnemers verzamelden aan de Kluis, evenals dreigende wolken aan het firmament. Een paar honderd meter na de start kregen we de eerste druppels op ons hoofd. De paraplu’s gingen open en de regenjassen dicht. 

Bovendien bleek de “verkeersarme” straat die Valère ons voorgespiegeld had, al snel een vluchtweg voor terugkerende Nederlanders, die het Belgische wisselvallige weertje niet konden appreciëren. We moesten trouwens niet alleen naar voor en naar achter kijken, maar ook omhoog want de gemeentearbeiders van Hamont-Achel waren met hun hoogtewerkers bijzonder ijverig bezig met het snoeien van de bomen langs de weg met vallende takken als gevolg.

Toen we al snel de grenspaal met Nederland bereikten, bleken de weersomstandigheden aan die kant van de grens ook al niet veel beter. Toch was er iets helemaal anders: We kwamen in een ‘Stiltegebied’ en dat nog wel in Nederland! Jawel, er is een stiltegebied in Nederland! Er werd iets minder gebabbeld en we hoorden alleen nog maar ritselende bladeren en het tikken van regendruppels op de regenschermen. 

En weer was er verandering op til. Kort nadien verscheen een regenboog en nog iets later zelfs een dubbele. De zon kwam tevoorschijn van achter de wolken en de felle herfstkleuren werden een plezier om te aanschouwen. 

Een paar dappere mountainbikers die uit de tegenrichting kwamen, trotseerden de plassen, de gevallen bladeren en de glibberige stroken in het bos en kruisten ons met wederzijdse goedkeuring en aanmoedigingen. 

Toen de zon volledig doorbrak was het gedaan met de stilte, de vogels begonnen weer te kwetteren en de SamanaWIL-wandelaars…. ook! 

 

En dat zou alleen nog maar toenemen naar het einde van de wandeling toe. Twee overenthousiaste SamanaWIL-deelnemers – ik probeer zo weinig mogelijk iemand met naam te vermelden - hadden een paar flessen Smeets mee én glaasjes om iedereen een ‘druppel’ aan te bieden. Ik heb geen geheelonthouders gezien, geloof ik.

Vanaf deze plaats van de jenevertractatie tot aan de ingang van de Achelse Kluis was het mooi rechtdoor, terug de grens over.

Zelfs dat is iedereen gelukt en toen kon de nabespreking beginnen. Voor sommigen was een koffietje genoeg, anderen vonden dat we niet uit Achel konden vertrekken zonder een Trappist te proeven. 

Het besluit van onze nabespreking was eensluidend: het was een wandeling met veel “variatie”. Wie drie stempels op zijn getrouwheidskaart verzameld had, ging naar huis met een SamanaWIL-petje. Er zijn er nog genoeg over. Je volgende kans is Bokrijk op 13 december.

51.298449 5.489676

Heb je de titel al eens goed bekeken? De geocachers onder jullie zullen wel herkennen wat dit is.

Het zijn UTM-coördinaten waarmee je op de aardbol tot op een paar meters na kunt terugvinden waar je bent. Iedere vierkante meter is uniek. Probeer het maar eens uit. Je kopieert die getalletjes en plakt ze in de zoekbalk van Google en je klikt op “Google zoeken”. Waar ben je? In de Achelse Kluis!

De Achelse Kluis is niet zomaar een locatie in Limburg; het is het meest noordelijke punt van de provincie. En weet je wat? Op 15 november 2023 om 14u00 staan de wandelaars van SamanaWIL precies daar klaar voor een tochtje van 5,4 kilometer.

Het adres van de vertrekplaats is: Achelse Kluis, Kluizerdijk, Achel 

De weg ernaartoe is goed bewegwijzerd. Nochtans, als je van uit het Noorden komt, ben je bijna zeker eerst verkeerd gereden.

Komende van Oost, Zuid of West, passeer je steeds aan de rotonde bij restaurant Rodeo op de weg van Neerpelt naar Hamont en daar neem je de afslag Achel.

Je rijdt door Achel Centrum, dan verder naar Achel Statie en eens voorbij de kerk neem je de derde weg rechts: Achelse Kluis is aangegeven. 

Je bent dan op de Kluizerdijk en helemaal op het einde ligt de Kluis.

Na de aardrijkskunde- de geschiedenisles. We beginnen op Wikipedia te lijken.

De Achelse Kluis is en blijft een verrassende confrontatie voor elke bezoeker. De stilte in de weidse vlakte aan de Achelse Kluis, op een strategische ligging aan de landsgrenzen, heeft een ongelofelijke aantrekkingskracht op duizenden toeristen, fietsers en toevallige wandelaars …

 Vanaf 1686 is er bijna onophoudend een religieuze beweging actief. Eerst vestigden er zich kluizenaars, die zich toelegden op landbouw. In 1846 stichtten de trappisten van Westmalle er een nieuwe vestiging, die een strenge cisterciënzerregel volgt.

 Het klooster legde de nadruk op een contemplatief leven, maar zorgde ook voor een belangrijke landbouw- en veeteeltuitbating. Vandaag vervult de dynamische gemeenschap van de Achelse Kluis een meer sociale functie door de opvang van steeds meer stiltezoekende mensen.

 Sinds 1998 wordt er terug een eigen trappistenbier gebrouwen: de bruine of blonde Achels trappist.

 In 2023 is de Achelse Kluis verkocht en in handen van een particulier en mag de naam Trappist niet meer gedragen worden voor het bier dat er gebrouwen wordt.

De start- en aankomstplaats heeft een ruime parking, goede horeca en ligt in volle natuur. Het is een 100 % natuurwandeling deels over de weg en deels over gravelpaden.

Als je nog nooit in Nederland geweest bent, dan is hier je kans. Heel even zullen we de grens overschijden. Voor het eerst verlaat SamanaWIL de eigen provincie en belanden we niet eens in Nederlands Limburg, maar in de provincie Noord-Brabant. Wat een cultuurschok als je er niet op voorbereid bent!

Het eerste deel van de wandeling loopt voor een stuk over de grote weg, maar deze is breed met een voetpad aan de zijkant en er is weinig verkeer.

Het spreekt voor zich dat we hier toch een beetje moeten uitkijken….

Na ongeveer 1,5 km verlaten we de grote baan en wandelen richting grens.

Het is een ‘stiltegebied’ midden in de schitterende natuur met links België en rechts Nederland… Hoewel! De stilte kan wel eens verbroken worden door wandelaars, maar ook door fietsers en paarden… of door onszelf.

Op het einde van het pad nemen we een bochtje naar rechts en dan zijn we effectief in Nederland (Leenderbos).

Vanaf de hoofdlaan naar rechts zien we in de verte, zowat op 900 m, de ingang van de Kluis. De ‘Doodendraad’ en de geschilderde grensovergang hebben we nog tegoed.

Als we aan de ingang van de voormalige abdij zijn, loont het de moeite even binnen te stappen in de binnentuin en een kijkje te nemen in het museum met de geschiedenis van de Achelse Kluis.

Maar dan is het tijd voor de nabeschouwing en dat kunnen we doen ofwel op het terras (bij mooi weer) of wel in het cafetaria van de Kluis.

Niet alleen de ‘voormalige’ Trappist is er lekker maar je kan er ook heerlijke hapjes en Limburgse vlaai eten aan democratische prijzen.

Om af te sluiten kan je misschien ook nog een kijkje nemen in de abdijshop waar je de verschillende Belgische Trappistenbieren kan kopen (niet West Vleteren)…

Omdat we niet willen dat je van daaruit noordwaarts naar huis vertrekt, hebben we de UTM-coordinaten opgezocht van onze december-wandeling die van hieruit loodrecht zuidwaarts ligt.

50.965919, 5.413927  Kopieren, plakken en ‘Google zoeken’! 

Maar dus eerst de Achelse Kluis. Breng zeker je getrouwheidskaart mee. Als je de vorige blogposts van SamanaWIL gelezen hebt, weet je dat er dit keer iets aan vasthangt voor wie al meerdere stempels heeft. 

Tot woensdag!