De Mijn van Beringen

Misschien ben je (nog) geen "Facebookvriend" van onze wandelorganisator Adrien? Dan heb je de post op zijn persoonlijke pagina over de SamanaWIL-wandeling van 14 september nog niet gezien. `Géén nood! Op deze blogpagina wordt zijn volledige tekst met foto's integraal overgenomen. Nadat je dit gelezen hebt, wil je meteen inschrijven ... en als je het al voordien gelezen hebt, dan ook! Hier komt het:

"Dat Limburg een geschiedenis heeft met de koolmijnen, heeft zijn sporen na gelaten. De 5 mijngemeenten doen er alles aan om hun erfgoed in een nieuw jasje te steken. Dankzij het zwarte goud kwam er welstand en ontwikkeling bij de bevolking. 

De Mijn van Beringen sloot in 1989. In hun hoogdagen verdienden er 6700 mensen hun boterham. De Mijn zorgde voor alles. Gezondheid (hospitaal), onderwijs (scholen), ontspanning (casino), onderdak (sociale woonwijken), sport (voetbalplein), …

                 

Onze tocht volgt grotendeels een traject van RLLK, Regionaal Landschap Lage Kempen. De gele zeshoek. De wandeling is volledig rolstoeltoegankelijk en op begin- en eindplaats is een toegankelijk toilet aanwezig. We vertrekken via het kolenspoor naar het Albertkanaal waar destijds de kolen gelost werden in schepen. Eerst de stationsstraat oversteken. De stationsstraat  kende vroeger jaarlijks een geliefde kermis. Ik heb er leuke herinneringen aan. Aan de rechterkant passeren we de Fatih Moskee. 

                

Je mag er altijd binnen met inachtneming van enkele regels (o.a. schoenen uit). Vervolgens aan de linkerkant, je kan er niet naast kijken, de Mijnkathedraal van Beringen. Volledig opgetrokken uit baksteen door de mijnmaatschappij. Veel gelijkenis met de kerk van Zwartberg. Zelfde architect. Iets verder ook links, de voetbalplein van F.C. Beringen. Ik heb er goede herinneringen aan. Speelde destijds mee met de scholieren en supporterde tot een hese stem. Ze speelden in 1964 vice-kampioen. Glorietijden waren het. Enkele namen: Lunga, Geypen, Russo, Moons, Kasprzak, sterren op het veld. Voor we aan het kanaal komen passeren we de grootste werkgever in Limburg. Essers heeft hier ook zijn tenten opgeslagen. 

                 

Achter de nieuwe verhoogde brug van Tervant keren we terug richting Beringen-Mijn. Via Bremstraat en Tennisstraat bereiken we rechts het Casino. Links op de hoek zien we het vroegere hospitaal waar CM nu een woonzorgcentrum gebouwd heeft: Okura. 

 

De drukke weg oversteken en we zijn terug op de terreinen van de Charbonnage. Op wandel naar de vertrekplaats passeren we nog het mijnmuseum. Echt de moeite om eens te bezoeken. Een aanrader. Voor mij nostalgie want ik heb ook een mijn-verleden."

Adrien

Let wel: de start wordt gegeven om 14u00 vanaf de parking van Sportoase TODI.

Zorg dat je er bij bent op 14 september.

 

 

Hoe was 't op de Molenwandeling in Overpelt?

Water en wind, hemel en aarde waren de thema’s van de SamanaWIL-Molenwandeling vorige woensdag in de natuur van Overpelt.

 De start was bij de Wedelse Molen aan de Breugelweg, een watermolen, waar druppelsgewijs de deelnemers verzamelden. Eerst een paar, dan nog een paar, … en nog één … en nog één… tot we uiteindelijk met elf waren. Om iets over twee zag het ernaar uit dat we compleet waren voor vandaag en dat we op pad konden gaan. En al snel bleek dat dat het juiste woord was: op ‘pad’, want de stofferige strook vol boomstronken was eens ‘iets anders’ dan wat we tot hiertoe in de vorige wandelingen gewoon waren. Zouden de deelnemers op wielen hier wel doorheen geraken? Wandelorganisator Valère had duidelijk meteen van in de start voor een spannend moment gezorgd. Benieuwd hoe dat zou aflopen!

Bovendien scheen er een onverbiddelijke zon die de aarde verschroeide met een temperatuur van vlot boven de 30­°C. Na de eerste vierhonderd meter die iedereen moedig “overwonnen” had, konden we met een zucht van opluchting terug even op adem komen. Er was schaduw in zicht met gelukkig wat afkoeling onder de bladeren en een zitbankje om een paar minuten uit te rusten en voor wie in dat eerste stuk helemaal voor zijn leven gevreesd had, een kapelletje voor Moeder Maria.

Valère probeerde ons ervan te overtuigen dat het moeilijkste achter de rug was. We geloofden het pas toen we een schitterend fietspad onder een dicht bladerdek bereikten. 

Dit pad langs het reusachtige complex van Dienstencentrum St. Oda leek niet te eindigen en dat was een aangename verrassing. Voor sommigen had het daar nog langer mogen duren.

Plotseling stonden we voor het Molenmuseum waar het lekker koel was binnenin. Plaatselijke gids Lucas wist ons van alles te vertellen over verschillende soorten molens en soorten graan of lijnolie en aansluitend begaven we ons naar een windmolen, de Sevensmolen, in het open veld erachter. Wie de steile trap op kon en durfde mocht even naar binnen loeren.

 

      

          Molenmuseum

     

         Sevensmolen

 

Aan de Sevensmolen waren we over halfweg en gingen we langs een bospaadje in de andere richting. Het meertje met de gevlochten constructie van kunstenaar Will Deckers lag te midden van de purperen hei. Limburgers worden hier helemaal lyrisch van en moeten dan even bezinnen op een bankje in de schaduw. 

    

    

Het laatste traject van daar tot weer aan de Wedelse Molen herinnerde ons eraan dat dit het Bosland heet. Voor Maaslanders en Haspengouwers, die vijftien bomen bij elkaar al een bos vinden, is dit een jungle-ervaring op zich. Ongelofelijk hoeveel bomen er zijn in Limburg en dat is dan de appel-, peren- en kersenbomen van het Zuiden niet meegerekend.

 

Maar één ding hebben ze daar in Noord-Limburg toch ook zoals elders in de provincie: Er is altijd wel een brasserie of een zomerbar of een gewoon cafeetje op het einde van de tocht.

Alles klaar voor de Molenwandeling in Pelt!

Volgende woensdag staat het weer te gebeuren: de SamanaWIL-wandeling van de maand augustus 2022 gaat door in Overpelt.  De voorbije weken hebben we je al verteld dat de Molenwandeling gaat over molens en wandelen… of had je wat anders verwacht? Maar daar blijft het niet bij! We komen ook voorbij een vijver met op een soort eiland werk van kunstenaar Will Beckers: "Terug naar de wortels". Als je het ziet, weet je waarom. 

En onderweg krijg je poëzie van de plaatselijke dorpsdichter op je bord. Tenslotte lopen (of rollen) we ook nog eens door een bos en langs een “Urnenveld”. Ik ben zelf benieuwd wat ik daar mag verwachten. En dat allemaal in 4,5 kilometer. 

Het is wel mogelijk dat rolstoelrijders een kort stukje een ander pad volgen, omdat het (soms) oneffen terrein het misschien niet toelaat om overal vlot door te komen. 

 

De ervaring van de voorbije wandelingen leert ons wat we zeker niet willen missen, en dat is de brasserie op het einde van de wandeling. Het wordt niet hard zoeken! In de Wedelse Molen zelf kunnen we terecht voor een natje en een droogje en als ik het goed begrepen heb, kunnen we onder de parasols op het terras plaatsnemen. Wat wil je nog méér? Veel zon? Géén regen? Ook dat is voorzien!

 

De afstand ken je al. De rest van de praktische gegevens volgt hier:

Startplaats: Wedelse molen, Breugelweg 250, 3900 Overpelt

GPS vertrekpunt: 51.181548 /  5.436661

Parking aan weerszijden van de Molen.

Openbaar vervoer: De Lijn, lijn 33, halte Sint-Oda (op ongeveer 250 m)

Starttijd: 14u00

We hebben nog één dringende vraag: meld het kort nog even op dit e-mailadres dat je meekomt: samanawil2022@gmail.com  , gewoon je naam en ‘ik zal er zijn’ of iets dergelijks en dit liefst vandaag nog of anders uiterlijk dinsdagavond 9 augustus.  

Bellen mag ook: 0473 48 00 91 (Valère) of 0468 03 51 36 (Michel) 

 Dan weten we hoeveel volk we mogen aanmelden in de molen. 

Het SamanaWIL-team is er klaar voor. Hopelijk jullie ook! 

Tot woensdag.