Dit is de grote dag dat we langs de vermaarde ingangspoort voor het eerst het Praza do Obradoiro binnentreden. Reeds van ver daar voor hoor je de Gaita-speler die ons verwelkomt in Santiago. Een gaita is een typische soort doedelzak in Galicië en de Praza do Obradoiro is het grote plein voor de kathedraal waar alle pelgrims verzamelen om hun tocht af te sluiten.
Sommigen zullen nog verder trekken tot aan de Atlantische Oceaan in Finisterre. Die naam komt van de Romeinen en betekent het “einde van de wereld”. Ook die weg is één van de verschillende Camino’s. Opvallend, het is de enige die niet eindigt in Santiago, maar die er begint!
Voor de Samana-pelgrims echter stopt het hier vandaag wél. Er gaat nochtans eerst nog een wandelingetje van een vijftal kilometer aan vooraf.
’s Morgens zijn de koffers al vroeg klaar in Hotel Ruta Jacobea, want die moeten in Santiago afgeleverd worden tussen 7u en 10u30. Nadien wordt het centrum van de stad onherroepelijk een verkeersvrije zone. Wat er dus gebeurt is dat Michel met het busje eerst de bagage naar de Hospederia San Martin Pinario brengt en dan terugkeert om een eerste lading Samana-pelgrims tot aan Monte do Gozo te brengen. Ze kunnen ondertussen rustig ontbijten. Wie gisteren nog niet aan het Monument van de wuivende pelgrims geraakt was, kan dit best nu nog doen. Trouwens ook wie er wel was, wil misschien wel een tweede keer terug. Wie de heilige mis in de kathedraal wil bijwonen, kan dat om 12u00. We hebben geluk. We zien de botafumeiro door de lucht zwieren. Je ziet hem op de foto hierboven of het filmclipje hier beneden: het is een wierookvat van 53 kilo!
De namiddag dient om de stad te bezoeken. Er zijn heel wat historische gebouwen in de Casco Viejo. Zo heet in Spanje het historische centrum van een stad. Uiteraard is de crypte van Sint-Jacob in de kathedraal een absolute must. Het is wel even aanschuiven eer we daar doorheen zijn. Verder is er in Santiago een overvloed aan restaurants, hotelletjes, souvenirwinkeltjes en vooral veel mensen van over de hele wereld die door de verkeersvrije straten slenteren.
Had Sara niet gezegd dat het nog slechts vijf kilometer wandelen was vandaag? Zo worden dat er toch iets méér.
Zeker ook onze overnachtingsplaats zelf is de moeite waard: Hospederia San Martin Penario, deel van het gelijknamige klooster en vlak tegenover de kathedraal, is waanzinnig groot en zorgt voor slaapgelegenheid voor volk van de hele wereld. Op het binnenplein staat de laatste kilometerpaal met daarop de afstand tot de crypte van Sint-Jacob in de kathedraal, namelijk 0,135 km.
De Camino Frances zit erop voor de Samana-pelgrims.. Sara heeft de diploma’s afgehaald en verdeeld.
En daarmee gaan we slapen me een welverdiende “Credencial“ onder het hoofdkussen. Morgen vliegen we via Madrid weer naar Brussel.
Het laatste Youtube-filmpje, dat van dag 10 in Santiago, heb je nog te goed. Dat zijn niet 90 maar 180 seconden.
klik op de link: https://youtu.be/JJb6aGv5wyY?si=S1tpCHI5GYSHNTsl
En bovendien is er een ‘aftermovie’ gepland,maar daar moet je nog even op wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten