Hoe was 't in Koersel?

Je moet soms een beetje geluk hebben. Alleen maar je best doen is niet altijd genoeg. Vraag dat maar aan Romelu Lukaku. 

Wel, vorige woensdag 19 juli was SamanaWIL aan het Koersels Kapelleke en we hadden geluk. De wandeling die oorspronkelijk geprogrammeerd stond voor 12 juni en last minute uitgesteld werd wegens de Ronde Van België, ging door met een weekje vertraging en dat was een voltreffer. Na dagen, zelfs weken van regen, kregen we op woensdagnamiddag de zon te zien en bereikten we temperaturen boven de 20°C. Dat was al even geleden.

voor de start aan het 't Fonteintje 

En wat zagen we gebeuren? De ene na de andere wagen reed binnen op de parking van ’t Fonteintje, de pop-up brasserie tegenover het kapelletje. Niet alleen de temperatuur ging over de 20, ook het aantal deelnemers was voor het eerst dit jaar boven dat getal. Ik had natuurlijk wel beloofd dat iedereen die hier zou opdagen, de fameuze SamanaWIL-pet zou krijgen. Toch lijkt het erop dat ze eerder op de zon afkwamen. 

 

En er is me nog iets opgevallen de voorbije dagen. De gesloten Facebookpost die meldde dat de wandeling uitgesteld werd, had méér dan 100 views! Dat was nog nooit gebeurd. Ik moet daaruit besluiten dat slecht nieuws beter leest dan goed nieuws.  Nochtans waren er ook dit keer weer enkele deelnemers die niks gelezen hadden, en vorige week in de koers zijn beland of toch bijna. Maar ze waren opnieuw trouw van de partij een week later. Dat is de juiste spirit! 

 

de start aan het Koersels Kapelleke

Ik wil toch ook nog iets kwijt over de wandeling zelf. Adriën, die verantwoordelijk is voor de wandelingen in West-Limburg, had het parkoers lichtjes omgeleid. 

Na een publicitaire speech van Adriën om Santiago de Compostella te promoten, vertrokken we dus stipt om 14u00 met vierentwintig wandelaars en Jacky de hond (!) richting Oma’s IJs. Ik had nochtans gezegd en geschreven dat we dat tot op het einde gingen bewaren om niemand onderweg kwijt te spelen.

 

De zaak lag er echter nog verlaten bij op het vroege uur en er was zeker in het begin van de wandeling nog veel te vertellen onderweg, zodat iedereen er achteloos aan voorbijgelopen is. Het was uiteindelijk een zeer goede keuze. 

 

Het Prikkelpad, ’t is te zeggen de rolstoeltoegankelijke wandelroute in het beschermd natuurgebied De Watersnip, kon bereikt worden via een poortje ter hoogte van de uitkijktoren, en van daar was het uiteraard één en al wandelgenot. Hier mogen zelfs geen fietsers komen.

  

Omdat Strava uitgeschakeld bleef, vermoeden we op basis van de wandeltijd dat we dicht bij de 5 kilometer afgelegd hebben en dat was naar het einde toe genoeg voor enkelen. Misschien speelde de eerste warmte al een rol. 

Ik kreeg ook de opmerking dat het tempo iets hoger lag dan vorig jaar. Een trainingseffect misschien? Waar gaat dat eindigen als we zo doordoen? 

In ieder geval is het dit keer geëindigd zoals alle vorige keren, op het terras van een brasserie, in casu 't Fonteintje.

SamanaWIL-wandelaars met pet op het terras van 't Fonteintje

 

We zijn benieuwd wat de zomer brengt. Volgende afspraak is 17 juli in het Nationale Park Hoge Kempen. We starten aan ‘t Salamanderke bij de ingangspoort Mechelse Heide in Maasmechelen. Het adres, voor wie dit nodig heeft, is Joseph Smeetslaan 276.

toegangspoort Mechelse Heide in het N.P. Hoge Kempen 

Voor alle duidelijkheid, de vertrekplaats is NIET de Kikmolen zoals het in het foldertje staat, maar wel twee kilometer verder in het Nationale Park. 

Op zondag 14 juli krijg je hierover meer info in de SamanaWIL-blog. 

Final Call augustus 2024

SamanaWIL is een lokaal Limburgs zijprojectje van Samana vzw met dezelfde doelstellingen en hetzelfde doelpubliek. We hebben de reisbrochure van Samana vzw opengeslagen en zijn dolenthousiast geworden van het aanbod. Per maand stellen we enkele nakende bestemmingen in de kijker met in de eerste plaats de groepsreizen met vertrek in Limburg of luchthaven Zaventem.  Maar er is véél meer. Als je het volledige aanbod wil kennen, klik dan op deze link: https://mijn.samana.be/#/travels  En als je alsnog wil meegaan, dan is dit de ‘final call’. 

 

Hoog tijd om het te hebben over de maand augustus voor Limburgers die met Samana vzw op reis gaan. 

Het is normaal dat ik hier in herhaling begin te vallen: Middelpunt in Middelkerke is een mogelijkheid van 2 tot 9 augustus en iets later is er het onvermijdelijke Ter Duinen in Nieuwpoort van 16 tot 23 augustus. Ter Duinen stelde onlangs extra kamers ter beschikking en bovendien had Samana een lange wachtlijst om nog mee te mogen. Dus waren er extra vrijwilligers nodig en zo werd ook ik nog eens opgeroepen voor de dienst. 

   

Nederland is prominent aanwezig in het vakantieaanbod: Van 10 tot 17 augustus kunnen de mensen met een verstandelijke beperking naar Dennenheul in Ermelo. Dat is mooi gelegen in de Veluwe. Als je wil weten waarom dit het Venetië van Nederland genoemd wordt, ga dan mee bootjevaren in Giethoorn. 

Stoerdere zeevaarders kunnen naar Enkhuizen. Dat is beperkt tot maximum 20 deelnemers die gaan zeilen op de tweemastklipper Lutgerdina.

En nog in Holland, een klassieker onder de Samana-vakanties: Spelderholt in Beekbergen. Cultuur en avontuur in één pakket: Het Kröller-Müller-museum en varen op het Veluwemeer.

Allemaal heel mooi, maar het wil toch wel lukken zeker dat Pukkelpop in Kiewit precies midden in de maand valt. Samana is er van 15 tot 18 augustus. ‘Eigen vervoer’ staat er in de brochure en dat betekent dus ‘te voet’. Dat heb je toch wel over voor de Queens of de Stone Age of de queen van 2024, Pommelien Thijs.

Voor mensen met een verstandelijke beperking is er nog dit ‘specialleke’ waarin dieren de hoofdrol spelen: Midden in de Vlaamse Ardennen kan je naar De Kleppe om dieren te verzorgen op de boerderij of wilde dieren te bewonderen tijdens de uitstap naar Pairi Daiza. Je kan ernaartoe van 16 tot 23 augustus.

En om de drukke maand augustus af te sluiten heeft Samana voor de Limburgers nog wat hoogtemeters in petto. Van 23 tot 30 augustus kan je kiezen tussen Hotel Das Bad Peterstal in het Zwarte Woud en Vayamundo Houffalize in de provincie Luxemburg en dus pal in de Ardennen. Bij het eerste bezoek je Straatsburg en Baden-Baden en bij het tweede La Roche en Bastogne. Wat kiezen? Ik zou het niet weten.  

In de vorige Final Call van 25 mei waren we op de Camino de Santiago aanbeland in Arzua. 

Wandeldag zeven brengt ons tot Hotel O Pino. Dat is een privaat uitgebaat hotel langs de rijweg. De hoteleigenaars lopen de benen van onder hun lijf om iedereen gelukkig te houden. Het helpt om de laatste etappes aan te vatten. 

de laatste etappe naar Santiago

Van O Pino gaat het verder langs een prachtige weg richting Lavacolla. Daarvoor moeten we een flinke omweg maken rond een startbaan van de luchthaven van Santiago. In Lavacolla zijn we in een mum van tijd in Hotel Ruta Jacobea, het meest luxueuze van de hele tocht.

hotel Ruta Jacobea in Lavacolla

In rechte lijn is het dan nog 10 kilometer, maar ik raad iedereen aan om toch nog even een kilometertje extra in te lassen om via de standbeelden van Monte Gozo te lopen. Santiago ligt aan je voeten. Het is bergaf. Je hebt het gehaald.

Monte Gozo

 

Hou ook nog een beetje energie over om door de stad te dwalen. Uiteraard speelt alles zich af in en om de kathedraal, maar er is nog veel méér te beleven. We logeren in het Seminario Mayor San Martin Pinario, een belevenis op zich. Het is een reuzegroot gebouwencomplex waar honderden pelgrims en gewone vakantiegangers van over de hele wereld samen zijn.  

    

Op het binnenplein van het klooster vind je de laatste kilometerpaal die aangeeft: nog 135 meter tot het einddoel en dat is de crypte van Sint-Jacob in het midden van de kathedraal. 

Wil je echt niks missen van Santiago? Slenter door de straatjes. Er zijn de pelgrims die in groten getale op het Plaza de Obradorio foto’s of filmpjes nemen van hun glorieuze intocht, er is de gaite-speler bij het binnenkomen op het plein, er zijn de honderden verkoopstalletjes en restaurants in de zijstraatjes, er zijn tientallen kapelletjes en kloosters in de onmiddellijke omgeving. Als je onderweg nauwgezet de nodige stempels verzameld hebt, krijg je je “Compostela”, zeg maar je 'diploma' van pelgrim volledig in het Latijn, inclusief je naam. 

’s Avonds ben je blij dat je het gehaald hebt, de volgende morgen heb je spijt dat het voorbij is. Op het vliegtuig naar huis zal je het met me eens zijn, je moet nog eens terugkomen. 

 

handenvrij bij zon of regen om te melden dat je er bijna bent!

Dit is de Final Call, de laatste oproep, voor de Camino van 2024.

Zorg dat je erbij bent in Zaventem op 24 september. Of als je iemand kent die dit geweldig zou vinden, spreek hem of haar erover aan en geef hem of haar ons e-mailadres. Want het is een onevenaarbare ervaring voor de rest van je leven!

Het Koersels Kapelleke.

Dat Koersel Kapelleke opgenomen is in ons wandelprogramma komt door een verzoek van iemand die we tijdens onze wandelingen in 2022 ontmoet hebben. Maar wie precies, dat is niet meer duidelijk. We zijn dus ook nu weer benieuwd wie er gaat opdagen en of de aanstoker van deze wandeling zich terug kenbaar zal maken.

 Koersel Kapelleke mag dan al wel alombekend zijn in Limburg, toch ligt het enigszins verborgen in de bossen tussen Beringen, Heusden-Zolder, Leopoldsburg en Helchteren. Zoek ook niet naar een richtingwijzer Koersel Kapelleke. Ik denk niet dat die bestaat. Het is blijkbaar het “Best Kept Secret” van de Limburgers. Google Street View is er ook nog niet geraakt. Om een startplaats te bepalen die iedereen kan opsporen, hebben we dus een beroep moeten doen op iets wat wel terug te vinden is op Google Maps en vanaf 1 juni weer open is:

’t Fonteintje , Fonteintjesstraat in 3582 Beringen (Koersel) , recht tegenover het kapelletje van Koersel.

 Misschien heb je al wel eens gehoord van “De Vallei van de Zwarte Beek”. Het zou de titel van een stripverhaal of een avonturenroman kunnen zijn. De Zwarte Beek bestaat echt en het water in die beek is zwart. Bovendien zijn er tientallen meren en meertjes in dit overstromingsgebied en die zien ook zwart. Misschien komt de steenkool ondertussen vanzelf naar boven met het water? Of komt het van de omliggende mijnterrils? We zullen ons ter plaatse laten informeren door de plaatselijke deskundigen. 

 

              Zwarte beek                                                Zwarte vijver

   

Midden in de Vallei van de Zwarte Beek staat een oud kapelletje met nog een paar religieuze monumentjes binnen het perceel. Het trekt zeker af en toe nog enkele bedevaarders maar toch denk ik dat de naastliggende speeltuin met dezelfde naam méér volk aanspreekt. In diezelfde speeltuin staat ook een hoge uitkijktoren waar je met een wenteltrap naar boven kan om een totaalbeeld te krijgen van de Vallei van de Zwarte Beek.

 

Toch zijn we met SamanaWIL onderweg om te wandelen en te praten en niet om veel te klimmen. Binnen het natuurgebied dat Natuurpunt beheert en dat De Watersnip heet, ligt een prachtig pad met verharde ondergrond dat het Prikkelpad gedoopt werd. 

Er zijn op geregelde afstand enkele infoborden geplaatst bij voorwerpen die u nader kennis laten maken met de natuur. Je kan voelen, luisteren, kijken, bewegen, …  Het pad is 2,2 kilometer lang als we het volledig afleggen en dus kan er nog een extraatje bij voor onze geroutineerde wandelaars.

  

 We zullen daarom een bijkomend stukje bos opnemen in het parkoers. Als het droog genoeg is de dagen voordien, kunnen we er dwars doorheen.  Als er te veel plassen en modder zijn, dan blijven we op het asfalt. Adriën is dit keer de wandelbegeleider van dienst en beslist wat het wordt, uiteraard in overleg met de deelnemers. 

 

Wateroverlast in De Watersnip, meer bepaald Zwart Water

Wie zich niet kan inhouden om een ijsje te likken na aankomst, kan terecht bij Oma’s IJs. We hebben met opzet het parkoers lichtjes afgebogen weg van daar, zodat je het enkel op het einde zult merken en we je dus al niet kwijt zijn vanaf het begin.  Maar misschien zijn er dit keer ook wel enkele autochtonen bij en die weten beter dan wij waar het is. 

 

Volgende woensdag 12 juni verzamelen we op de parking van ’t Fonteintje.

Van zodra we een voldoende groot aantal deelnemers hebben, starten we zoals altijd stipt om 14u00. En eindigen doen we ook al samen op dezelfde plaats: Onthoud de naam: ’t Fonteintje.

Aflossing van de wacht

Wat doen Ronny Deila, Mark Van Bommel, Felice Mazzu en Hein van Haezebrouck, allemaal topcoaches in de hoogste Belgische voetbalcompetitie, in een blogpost van SamanaWIL. Zij hebben besloten om dit jaar te stoppen met het coachen van de ploeg die ze dit seizoen grotendeels geleid hebben, “na grondig overleg met het bestuur”, heet het dan.

Wat heeft dat in godsnaam met SamanaWIL te maken? Uiteraard niets, het is gewoon een intro om iets aan te kondigen. 

 

SamanaWIL is bezig aan zijn derde jaargang. In december 2024 zullen we dertig wandelingen georganiseerd hebben voor mensen met een chronische ziekte of zorgnood, hun mantelzorgers en alle sympathisanten en vrijwilligers van Samana VZW. We hebben de mooiste plekjes van Limburg ontdekt of herontdekt en vooral veel toffe mensen ontmoet. Valère, Adriën en ikzelf hebben de wandelingen uitgezocht en begeleid. 

Om de “conceptuele continuïteit” te bewaren, - in verstaanbaar Nederlands gezegd, om alles een beetje binnen éénzelfde stijl te houden - heb ik geprobeerd om het promotiegedeelte van het werk bij mij te houden. De flyers, de Facebookgroep, een eigen e-mailadres, de SamanaWIL-blog, de getrouwheidskaart, de petjes,… waren middelen of op zijn minst ideeën om contact te houden met ons doelpubliek. 

 

Nu is de tijd gekomen voor aflossing van de wacht. Adriën had al aangegeven na dit jaar ermee te stoppen. Valère en ik willen gerust nog verder doen met het begeleiden van wandelaars, maar om de kar te trekken en voor de pubic-relations te zorgen is het tijd om iemand anders aan het roer te laten, iemand met frisse ideeën, daadkracht en doorzettingsvermogen. 

Hij of zij zal moeten nadenken over een aantal dingen zoals een naamverandering, de manier van communiceren, de programmatie, het budget, …  Moeten er nieuwe wandelingen gezocht worden of herhalen we wat we hebben? Moet er nog een folder gemaakt worden en wat mag dat dan kosten? Moeten we sponsors aanspreken? Moeten we deelnamegeld vragen of het gratis houden? Is er een betere manier dan Facebook om contacten te leggen of info te verschaffen? Is de woensdag nog steeds de geschikte dag voor deze wandelingen? Enzovoort. Tot eind dit jaar blijf ik dit nog doen.

 

Wie die taak op zich neemt, zal er naar mijn mening best niet later aan beginnen dan in september of oktober. Uiteraard ben ik zelf nog heel erg bereid om tips en ervaringen te delen, maar eigenlijk is het juist de bedoeling dat nieuwe ideeën een kans krijgen. 

Wie zich geroepen voelt, mag zich melden of mag ons aanspreken tijdens één van de wandelingen. We rekenen een beetje op iedereen die dit leest, om de boodschap te verspreiden. 

 

Sportieve groeten,

 

Michel