Hoe was 't in de Abeekvallei?

Bewoners van het Hoge Noorden in Limburg zullen zich afvragen waar dit over gaat. Zij kennen natuurlijk allemaal de Abeekvallei en méér nog Erperheide als hun broekzak. Maar voor wie van beneden de mijnstreek of uit het Maasland komt, zijn er dingen te ontdekken. En dat is natuurlijk één van de doelstellingen van SamanaWIL: op een rustige manier de mooiste of verrassendste plekjes van de provincie Limburg verkennen.

Gecombineerd met die andere SamanaWIL-missie van mensen uit alle hoeken van Limburg samen te brengen en ervaringen te laten delen, kunnen we akkoord zijn dat de wandeling in de Abeekvallei een volledig succes was. 

Het is me nog steeds niet duidelijk hoe ze het daar doen om altijd op het juiste moment een stralende zon te hebben. Goed weer is meestal iets wat geassocieerd wordt met het Zuiden. Wie zich de wandelomstandigheden in Hoepertingen herinnert, weet dat we misschien onze mening moeten herzien. Maar de ‘survivors’ van die aprilwandeling waren wél terug present. Limburgers zijn de dappersten onder de Galliërs. De Abeekvallei was hun beloning. 

Nog een constatatie: ons online inschrijvingsformulier is voorbij de drempelvrees bij de meesten. We beginnen iets nauwkeuriger te weten wie er zal zijn.  

Onze getrouwheidskaart anderzijds, is misschien wel intrigerend, maar blijkbaar nog steeds een mysterie. Niemand verstaat waar die voor nodig is, maar de meesten staan wel klaar om hun stempeltje te halen.  Ik zal het nog eens herhalen: die is bedoeld als klantenbinding. Mensen verzamelen namelijk graag stempels, zegeltjes, Pokemons, of wat dan ook… Je wil de volgende niet missen, want je weet maar nooit waar het goed voor is. 

 

Maar nu terug naar de Abeekvallei. 

Dat er veel bomen groeien in de streek wisten we al wel. Een indicatie dat we er bijna waren, was het bord ‘Bosland’ onderweg. Ook hadden we een licht vermoeden dat we misschien wel een beek zouden zien, méér bepaald de Abeek. Door even van de verharde weg af te wijken en helemaal het bos in te duiken, kregen we ook die te zien en nog wel aan de Hoogmolen die oorspronkelijk als startplaats had moeten fungeren. Achteraf zou blijken dat de nieuwe startplaats Center Parcs minstens even geschikt was. 

                        De Abeek                                                    De Hoogmolen

Het viel ook op dat we dit keer méér mensen met hulpmiddelen om te wandelen aan de start zagen: Rolstoelen, scooters, wandelstokken, … voor hen doen we het; een positieve evolutie! 

De Abeekvallei had niet alleen natuur te bieden, maar ook cultuur.  Brueghel stond tentoongesteld langs het parkoers en in Erpekom – een naam als uit een Kiekeboe album waar ik tot vorige woensdag nooit van gehoord had – in Erpekom dus, stond een constructie ter herinnering aan een kerkje dat nu in Bokrijk te zien is. Alleen de oorspronkelijke klok is in het monument geïntegreerd. 

Heel geapprecieerd was de mogelijkheid om precies op die plek even te rusten op een bankje. Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben! De terugweg tot Erperheide ging tegen een zwakke noordenwind in, die ondanks de zon nogal frisjes aanvoelde, zeker voor wie stil zat in de rolstoel. Het was dan ook een aangename verrassing om in Center Parcs in een tropisch aandoende omgeving te belanden. 

Ook het napraten op het terras werd ervaren als erg gezellig. Besluit: De wandeling in de Abeekvallei was een voltreffer en goeie reclame voor SamanaWIL.

We zien je graag snel weer. 

Tot binnenkort! In Schulen, op 14 juni!