Hoe was De Warmste Week met Samana Limburg en SamanaWIL?

Als dit verschijnt, is de laatste wandeling van SamanaWIL voor De Warmste Week en tegen kansarmoede achter de rug. Proficiat aan iedereen die zich in de kou gewaagd heeft, sommigen méér dan eens en de dappersten zelfs iedere dag. In Hasselt hebben we onze opbrengst overhandigd aan DWW. 

Oorspronkelijk hadden we tweehonderd zakjes versnaperingen voorzien en dus hoopten we aan 1000 € te geraken, maar al de eerste dag in het Hageven in Pelt hadden we méér volk dan zakjes: 65 deelnemers die hun bijdrage leverden en zo kansarmoede bestreden. Dat zat dus goed. Het was bitterkoud in de vrije natuur, helemaal zoals de rest van Limburg zich het “Hoge Noorden” voorstelt. Geen probleem evenwel! Van zowel de wandeling als van het verzamelde geld kregen we het warm.

 

Op dag twee waren we in Alden Biesen, één van de kroonjuwelen van het Limburgse toerisme. Met 30 deelnemers hadden we zeker ruimschoots vrede genomen. Dat aantal is moeiteloos overschreden. In Bilzen mochten we de honderdste deelnemer welkom heten. 

Eén derde van onze zesdaagse zat erop en al de helft van onze ambitie was gerealiseerd.

 

Dan kwam dag drie: het Zwevend Kapelletje van Helshoven, nog verder zuidwaarts en onze gedoodverfde wandelbestemming voor de bloesemtijd. Het parkoers ligt immers voor 80 procent tussen de boomgaarden. Bij helder weer zie je gemakkelijk tot Sint-Truiden en Borgloon. Nu was het een beetje nevelig en aan de horizon was het aardoppervlak nauwelijks te onderscheiden van de lucht. Toch kregen we al snel te maken met een grotere hindernis, namelijk het laagje sneeuw dat ’s morgens gevallen was. Bovendien waren er méér dan op een gewone wekelijkse dag veel tractoren onderweg, Zij hebben toestemming om op die verkavelingswegen te rijden met als gevolg platgereden sneeuw en een spekglad wegdek. We hebben een paar ongelukkige valpartijen meegemaakt en daardoor enkele noodgedwongen opgaves. We wensen de betrokken deelnemers van ganser harte een spoedig herstel. De ongeschonden overlevers kunnen heroïsche verhalen vertellen van hun barre wintertocht in Helshoven, wat de autochtonen hier “Hell’s heaven” noemen. What’s in a name?

 

Zaterdag, toch al dag vier van onze zesdaagse, stonden we paraat in Genk. De opkomst lag iets onder de verwachtingen. Als we achteraf naar de redenen gingen zoeken, kwamen we uit bij de laatste zaterdag vóór Kerstmis om inkopen te doen en de kleine finale van het WK Voetbal. Feit is dat na de wandeling een deel van de deelneemsters niet naar de brasserie trok maar wél naar het Shopping center.

Het Molenvijverpark ligt dicht bij het centrum en is volledig plat. We hadden nog een klein klimmetje te doen naar het kleurrijke ZOL. Voor de niet-Limburgers, dat is het Ziekenhuis Oost-Limburg, dé specialisten van de longziektes. Niet te verwonderen, nietwaar, pal in het Kempens mijngebied. Je blijft er uiteraard best weg aan de binnenkant; langs buiten echter willen we het iedereen aanraden: prachtig gebouw te midden van de volle natuur. 

De Molenvijver was helemaal wit en dichtgevroren. De hele dag bleef de temperatuur onder nul. Maar verandering in het weer was op komst. 

In deel twee morgen lees je hoe warm het geworden is de dagen nadien.