Hoe was 't aan de Zwevende Kapel van Helshoven?

Iedere derde woensdag van de maand kan je met SamanaWIL ergens in Limburg terecht voor een trage wandeling van 4 à 5 kilometer over een terrein waar ook rolstoelen en andere hulpmiddelen hun dienst bewijzen. Vorige woensdag was het de beurt aan de Zwevende Kapel van Helshoven in hartje Haspengouw en dat in volle bloesemtijd. De zondag erop, en dat is niet toevallig vandaag, krijg je dan een blogpost over hoe het geweest is. 

Wel, ik vermoed dat de wandeling volledig voldaan heeft aan de vereisten van de organisatoren en de verwachtingen van de deelnemers. 

Met het weer zat het goed. Het was al weken droog en dat betekent dat de verkavelingswegen niet onder de modder zaten, wat al eens kan gebeuren als de tractoren bij nat weer van hun velden af- en aanrijden. Ook voor de bloesem was dit het geschikte moment. De meeste fruitbomen stonden in bloei en er was nog geen storm geweest die de blaadjes vroegtijdig van de bomen blies. Ook qua drukte viel het best mee. De dag voordien was het pokkedruk geweest met fietsers, wandelaars, Vesparijders en dat viel woensdag best mee. Een lichte wolkensluier met af en toe mooie opklaringen zorgde voor een mooie ontspannen wandeltocht.

SamanaWIL had een groepje van dertien deelnemers verzameld, wat we bij de oorspronkelijke planning al als een groot succes zouden beschouwd hebben. Waarschijnlijk mogen we onze ambities verhogen.

 

Wat ik vooraf nog het meest gevreesd had, waren de 32 hoogtemeters waar de deelnemers over moesten, om de kapel te bereiken.  Ook dat is probleemloos gelopen. Al van bij de start was het duidelijk dat iedereen zonder veel moeite boven zou geraken. Sommigen vroegen zich zelfs af waar die Haspengouwse ‘bergen’ nu wel waren en dat boven op de heuvelrug waar je zowel Borgloon als Sint-Truiden ziet liggen aan weerszijden. 

En ondertussen bereikten we ook nog ons onderliggend doel: iedereen aan het praten krijgen met iedereen. Dat is trouwens nog even doorgegaan bij de “nabespreking” in Brasserie Oud Ryckel, toen we helemaal volgens het geplande tijdschema iets konden gaan drinken. 

 

Het was nochtans niet ons eerste drankje geweest. Aan de picknicktafel boven aan de Zwevende Kapel was er gezorgd voor een fles Limburgse wijn en – uiteraard – appelsap om helemaal in de sfeer te blijven. 

Als we Haspengouw het ‘diepe’ Zuiden van Limburg noemen op bijna honderd meter boven de zeespiegel dan richten we volgende maand onze blikken naar het ‘hoge’ Noorden maar wel een veertigtal hoogtemeters lager. Op 11 mei vind je ons in de Itterbeekvallei te Neeroeteren en jullie zijn allemaal van harte uitgenodigd. 

Vertel het verder, verspreid de boodschap, blijf ons volgen en geef ons een duimpje omhoog op Facebook, schrijf je nu in: samanawil2022@gmail.com  , en vooral … kom opdagen in Neeroeteren! 

De Zwevende Kapel van Helshoven

 Als je in Limburg woont, ken je natuurlijk het doorkijkkerkje van Borgloon, alias “Reading between the lines”. Het ligt pal in het glooiende landschap ten zuiden van Borgloon-Centrum. Dat is een absolute must voor het toerisme in Haspengouw. Maar langs de verkeersvrije Romeinse heerweg ,op nauwelijks 6,5 kilometer daar vandaan richting Sint-Truiden, vind je nog meer moois, de Zwevende Kapel van Helshoven. Ook die ligt nog net in Borgloon, maar is toch één van de panoramapunten waar de stad Sint-Truiden zich om beroemt. Het gehucht Helshoven zelf is zo een verzameling van één kerkje, enkele fruitboerderijen en een paar druk bezochte brasseriëen. Het is namelijk de vertrekplaats voor de meeste bezoekers aan ‘Hell’s Heaven’

Hell's heaven

Maar …!  Dat betekent klimmen. SamanaWIL had al opzettelijk niet het doorkijkkerkje geselecteerd voor het wandelaanbod 2022, omdat dat vermoedelijk iets te lastig zou zijn voor het doelpubliek. De Zwevende Kapel echter is wel mogelijk, ten minste vanuit de gemeente Rijkel. Langs die kant ernaartoe wandelen heeft enkele voordelen: je start aan het imposante kasteel van Rijkel met betere parkeermogelijkheden in het hoogseizoen, het zijn ‘slechts’ 32 hoogtemeters, je wandelt veel méér tussen de fruitbomen en dat in de bloesemtijd, en op het hoogste punt heb je nog enkele honderden meters één van de beste panorama’s van Haspengouw. Eén heuvelrug verder, niet eens 10 kilometer in vogelvlucht zuidwaarts, begint Wallonië en daar is de waterscheidingslijn tussen Schelde en Maas. 

Kasteel van Rijkel

En dan komen we aan in Hell’s Heaven! Je moet een paar tientallen meters van de verharde weg om eerst de “Galg” te zien. Het panorama aan deze kant van de heuvelrug ligt noordwaarts en is op zich al méér dan de moeite waard. Nu kijk je recht op de Zwevende Kapel, een artistieke constructie uit hout van 90 hoogstamkersenbomen van vijftig jaar oud. De kunstenaar is Frits Jeuris.

    

Je hebt hopelijk je fotocamera bij, want onvermijdelijk wil je je eigen snoet uit die kapel zien verschijnen. Dat wordt nog eens een foto waarmee je vrienden en kennissen gaat verbazen. Waarschijnlijk wordt het aanschuiven, want daar ben je zelfs in putje winter niet alleen. 

 

De terugweg is iets korter en dus ietsjes steiler naar beneden. De rolstoelduwer die dacht dat het zware werk achter de rug was naar boven, zal nu zijn energie moeten steken in het afremmen. De inspanning zal zeker de moeite lonen, want  aan het einde van de wandeling kunnen we bekomen van de emoties in Brasserie Oud Ryckel. 

Zorg dat je erbij bent, breng nog iemand mee en vertel het verder.

Woensdag 13 april  om 14u00 !!