Valère, wandelorganisator voor Noord- en Oost-Limburg had immers ervoor gekozen om te starten aan de Mechelse Heide. Al vanaf de afrit van de autoweg in Maasmechelen stond het heel goed aangeduid, zodat ik vlot en ruim op tijd op de parking aankwam. Iedereen trouwens! Maar toch was het even uitkijken waar de overige medewandelaars terechtkwamen. Je kan er immers op verschillende plaatsen parkeren buiten het zicht van mekaar. Uiteindelijk hebben we mekaar gevonden aan de voorkant van de Salamander.
Het vaste kliekje was aanwezig en hoewel zij al allemaal bij vorige gelegenheden hun SamanaWIL-petje verdiend hadden, stonden ze vrolijk te zwaaien met hun getrouwheidskaart om hun volgende stempel te ‘scoren’. Gewoon omdat het leuk is.
Nog stipter dan anders gingen we om 14u00 door de grote poort van start voor anderhalve kilometer op het Zandloperspad. Ideale weersomstandigheden waren het voor een ontspannende namiddagwandeling in de natuur van Vlaanderens grootste en mooiste nationale park! De zon was er, 24 °C, af en toe een wolkje en een lichte wind die zorgde voor een beetje afkoeling, omdat dit eerste deel van de wandeling onbeschut door het zand liep, zoals de naam al verraadde. We genoten van enkele fotogenieke waterplassen met daarrond ontluikende heidestruiken, ook al zoals de naam van het gebied, de Mechelse Heide, liet vermoeden.
De tweede lus verliep volledig over bijna drie kilometer in bosrijk gebied, wat ook al eigen is aan dit natuurpark dat zo ongeveer alles heeft wat je ervan kan verwachten. En toch was het niet té druk. Op de parking had ik nochtans veel auto’s zien staan waarvan de helft met Nederlandse nummerplaat. Waarschijnlijk wonen zij veel dichterbij dan de SamanaWIL-deelnemers van vandaag. Ik vermoed dat zij hier voornamelijk waren om te fietsen en dan kan ik ze geen ongelijk geven. Met bovendien een groot aantal recreatiemogelijkheden in de onmiddellijke omgeving is dit gebied perfect voor een fijne vakantie, zeker ook met kinderen.
Ons wandelgroepje moest niet overtuigd worden om aan te schuiven op het terras van ’t Salamanderke. Er was plaats genoeg, zelfs in de schaduw, de bediening was uiterst vriendelijk en behulpzaam en de drankkaart uitgebreid genoeg om iedereen iets anders naar keuze aan te bieden. Het nieuwste fenomeen dat ik vaststel op onze wandeling is dat de ‘nabespreking’ op het terras van de plaatselijke brasserie tegenwoordig minstens even lang duurt als de wandeling zelf. Vandaag was het natuurlijk maar 4,2 kilometer en bovendien zonder pauze onderweg. En het goeie weer en de gezellige sfeer hebben zeker ook meegeholpen.
Dat gaan we volgende maand nog eens proberen over te doen. Op woensdag 14 augustus zijn we aan de Herkenrodeabdij in Kuringen (Hasselt). Mooi centraal gelegen in Limburg en dus voor iedereen even dichtbij. Zorg dat je erbij bent en breng iemand mee.
